500 days of Autumn

Για όσους δεν έχετε δει την ταινία 500 days of Summer, απλώς δείτε την. Όχι, δεν είναι ταινία ακαδημαϊκών προδιαγραφών. Όχι, δε θα σας ταρακουνήσει. Αλλά θα σας δώσει 3-4 ατάκες για να εξηγήσετε τι σας συμβαίνει ή τι σας συνέβη. Είναι από τις ταινίες που γίναν gifs εντός κι εκτός tumblr, που γίναν cover photos, που γίναν συνθήματα, που γίναν μπηχτές.

Στην αποψινή μας εκπομπή, στην εκπνοή του φθινοπώρου, θα αποτερατοποιήσουμε τον πιο μισητό γυναικείο χαρακτήρα σε ρομαντική ταινία, ever. Αυτόν της Summer. Τώρα αν όντως δεν έχετε δει την ταινία, με συγχωρείτε αλλά δεν πρόκειται να κάτσω να σας την εξηγήσω. Έχει 7 βαθμούς και για να γράψω έχω τα χέρια μου εκτός παπλώματος. Gimme a break.




Σε μια πρώτη φάση, η Summer ήταν μια κοπέλα που πέρασε καλά με τον Tom κι ύστερα όταν ένιωσε ότι δεσμεύεται "Είμαστε φίλοι" ή "Δεν είμαι εγώ για τέτοια" ή "Αυτό πρέπει να σταματήσει". Κι ο Tom στα πατώματα και τα γνωστά. Κι αυτή παντρεύεται έναν άλλο, λίγους μήνες μετά. WOW! What a bitch...ή μήπως όχι;




Η Summer είχε εξηγήσει στον Tom από την πρώτη βόλτα τους στο IKEA ότι δεν ενδιαφέρεται για κάτι...σοβαρό. Και μ'αυτό δεν εννοούσε το γάμο (άλλο που κοντά ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε έναν άλλο) αλλά τη ...δέσμευση και κυρίως τη συναισθηματική. Βέβαια ήταν η ίδια που τον φίλησε στο φωτοτυπικό απάνω. Κι ο Tom ήδη μέτραγε...καλοκαιρινές μέρες. Ήταν μονόδρομος για τον Tom που η Summer ήταν ήδη συναισθηματική του προτεραιότητα.

Για τη Summer, προτεραιότητα ήταν να περάσει καλά, να ξεπεράσει παλιές πληγές (γιατί η Summer δεν πίστευε στην αγάπη, γιατί της Summer της είχε κάποιος κλέψει την έννοια της αγάπης), να πατήσει στον Tom (γιατί ο ίδιος ξάπλωνε να πατηθεί) για να φτάσει κάτι άλλο.

Πολύ σκληρό κι όμως συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας. Θεωρητικά ο Tom φταίει. Αποστειρωμένα μάλλον, ο Tom φταίει γιατί ο Tom δε σκεφτόταν, ένιωθε. Το πλοίο είχε σαλπάρει και να ρίξει άγκυρα δε γινόταν. Είχε ανάγκη να βιώσει, η Summer είχε ανάγκη να τραφεί για να δυναμώσει. Συνδέοντάς το με μια παλιότερη ανάρτηση, η Summer ήθελε ο Tom να της φυτέψει ρόδα όσο εκείνη του φύτευε αγκάθια (τι έγραψα πάλι, η διάσημη συγγραφέας...).




Έχει τύχει να γίνω το σκαλοπάτι κάποιου. Βέβαια εμένα δε μου 'χε πει ότι δεν ήθελε σχέση. Μου 'χε πει ότι ήθελε σχέση μαζί μου και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι δεν ήταν γι'αυτά. Έχει τύχει να γίνει κάποιος το σκαλοπάτι μου κι εγώ απλώς να κατεβώ γρήγορα τη σκάλα γιατί τρόμαξα με τη δύναμη που ξαφνικά είχα αποκτήσει. Γι'αυτό νιώθω την άμεση ανάγκη, κάπου στην αρχή, να προσδιορίζω το τι θέλω από τον άλλον. Όχι, το "αγοράκι θέλεις να τα φτιάξουμε;" δεν είναι φυσιολογικό για 24 ετών γυναίκα.




Αλλά το "ενδιαφέρομαι για κάτι περισσότερο από κάτι casual" είναι. Αντίθετο ακριβώς από αυτό που δήλωσε η Summer και δέχθηκε βλακωδώς ο Tom. Στην τελική, θέλω να με πάρεις ΤΗΛΕΦΩΝΟ μετά την πρώτη μας νύχτα, και να μην εξαφανιστείς αν όλα πάνε καλά. Ή μετά τις πρώτες 15 νύχτες. Ή αν θες να εξαφανιστείς, τουλάχιστον πες το μου, να μη μαραζώνω άδικα.


Η Summer βρήκε αυτό που έψαχνε; Δηλαδή τι ήταν αυτό που βρήκε στο σύζυγο και δεν το βρήκε στον Tom; Μπορεί τίποτα. Μπορεί απλώς να ένιωσε πιο σίγουρη, πιο θρεμμένη και πιο δυνατή.



 

Μπορεί απλώς να βρήκε ασφάλεια ή μπορεί αν ο Tom είχε τολμήσει, να το 'χε πάρει το κορίτσι (το ανισόρροπο- ααααα να τα λέμε κι αυτά). Μπορεί απλά (ναι, θα πονέσει που θα μας ρίξω σε πέντε δευτερόλεπτα από τώρα, όλους από το συννεφάκι μας) να γούσταρε το σύζυγο περισσότερο. Άουτς. Κι όμως. Μπορεί ο σύζυγος να μην ήταν τόσο ιντελεκτουέλ, να 'ταν πιο βαρβάτο αρσενικό, να 'ταν πιο μπαντας, να να να να, να ήταν λιγότερο...εκεί. Δεν ξέρω πως μερικές γυναίκες τη βρίσκουν με το φτύσιμο. Just sayin.


Μπορεί μια μέρα να ξύπνησε δίπλα στον άλλον, και να σκέφτηκε ότι "Εδώ είμαστε. Αυτό είναι το παραμύθι μου". Γιατί έτσι. Κι αντίστοιχα, καμιά 200αριά μέρες πριν, να ξύπνησε δίπλα στον Tom και να σκέφτηκε ότι δε ζει το παραμύθι που ονειρευόταν από μικρή. Κακά τα ψέμματα. Ξέρεις. Δηλαδή, ξέρεις αν θες να 'σαι με έναν άνθρωπο και να 'σαι εκεί. Και μπορεί να μην είναι ο άντρας ή η γυναίκα των ονείρων σου, αλλά αν σε καλύπτει, αν σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα κι αν σε προσκαλεί να τον/την κάνεις να αισθανθεί όμορφα, ξέρεις ότι θες να 'στε ΜΑΖΙ

Invalid! Εκτός κι αν πρέπει ένας απ'τους δύο να μετοικήσει στη Γροιλανδία...

Δεν υπάρχει "Δε μπορώ τις δεσμεύσεις". Υπάρχει "Δεν μπορώ τις δεσμεύσεις μαζί σου".

Γιατί η σχέση είναι μια βουτιά στα βαθιά. Ένα μεγάλο ρίσκο που θα σε βρει αγκαλιά με ένα μπουκάλι κάποια στιγμή. Αλλά αυτή τη βουτιά πρέπει να την κάνεις αν θες να νιώσεις τη θάλασσα να σε αγκαλιάζει... Είναι τρομαχτικό αν σκεφτείς ότι το "άλλο σου μισό" μπορεί αν ξυπνήσει μια μέρα και να ανακαλύψει ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο, κάτι άλλο, πιο πολύ απ'ό,τι εσύ. Είναι ακόμα πιο τρομαχτικό το να συμβεί σε εσένα. Αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα...

Για το τέλος, κάτι δικό μου, κάτι προσωπικό που θέλω να γράψω, να το πω, να μου φύγει, να ξεσπάσω, γιατί θα εκραγεί μέσα μου (με την καλή έννοια), μιας που δε θα το διαβάσει, είμαι safe:


Θέλω την επόμενη φορά που θα σε δω, να σε πάρω μια αγκαλιά. Θέλω να θέλεις, και να με κοιτάξεις στα μάτια κι εγώ θα καταλάβω. Δε θέλω να μου πεις αμήχανες βλακείες. Κοίτα με.

ΑΥΤΑ!

Lil' update: Την επόμενη ημέρα από την ανάρτηση, χρειάστηκε να πω "Δεν είναι ότι δε σου βγαίνει τώρα, απλώς δε σου βγαίνει μαζί μου". 

See? It happens sometimes. [1] days of winter.

Post a Comment

Any comments?