The birds and the bees #SexEd

The birds and the bees #SexEd

"Αυτό μπαίνει εκεί". Αυτή η φράση της μάδας μου χρειάστηκε για να δώσει απάντηση σε δεκάδες ερωτήσεις. Κι επίσης ήταν αρκετή για να αναφωνήσω...
"Θα μείνω παρθένα μέχρι τα 35!"

---

Μέχρι και η μέλισσα απορεί...

Ένα απ'τα καλύτερα πράγματα που έκανε η μητέρα μου, ήταν ότι απέφευγε να μου λέει ψέματα. Ακόμα και για τον Άγιο Βασίλη, μου είπε στεγνά την αλήθεια. Για την αναπαραγωγική διαδικασία προτίμησε να μου το φέρει πλαγίως (έως τα 9 μου), απαντώντας όμως σε ό,τι την ρωτούσα.

Και ευτυχώς για εκείνη, τη ρωτούσα λεπτομέρειες κι όχι το κεντρικό ρεζουμέ. π.χ. Τι είναι η περίοδος, γιατί φοράνε τα κορίτσα σερβιέτες κτλ.
Όταν τη ρώτησα "Πως γίνονται τα παιδιά" μου απάντησε "Από το ωάριο και το σπερματοζωάριο, φυσικά!".

Και φυσικά η απάντησή της ήταν αρκετή αφού για το σεξ το ίδιο είχα ήδη τις απαντήσεις μόνη μου: Βλέπετε τη δεκαετία του 90, το σεξ στην τηλεόραση ήταν πιο καλυμένο. Ναι μεν έκανε συχνά, συχνότατα την εμφάνισή του, αυτό που έδειχναν ουσιαστικά ήταν ένας άνδρας, μία γυναίκα, ένα κρεβάτι, τη νύχτα. Και φιλιούνταν. Άρα τα παιδιά...γίνονταν με το φιλί! Απλά τα πράγματα.

Αυτό το τουρλού αληθινών/φανταστικών πληροφοριών, με έκαναν "επικίνδυνη". Γιατί έλεγα πράγματα ανάμεσα σε κόσμο που δεν καταλάβαινα... Όπως σε εκείνη την επίσκεψη σε μια θεία μου που είχε ανοιχτή την τηλεόραση και ακούστηκε η λέξη "παρθένα". Οπότε κι εγώ αναφώνησα "Κι εγώ είμαι παρθένα!". "Τι σημαίνει αυτό παιδάκι μου;" με ρώτησε η θεία ενώ η μάδα μου είχε μείνει παγωτό προσπαθώντας να σκεφτεί μια καλή ατάκα να πει, "Ότι δεν έχω φιληθεί ποτέ. Μόνο η μαμά με φιλάει αλλά είναι γυναίκα".

Οι αναλαμπές και σοφίες που πέταγα σε ανύποπτο χρόνο σχετικά με το σεξ και η έλλειψη ερωτήσεών μου προς τη μητέρα μου, την ανάγκασαν να πάρει την πρωτοβουλία να μου κάνει επιτέλους τη συζήτηση.

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1999, στο Λονδίνο όταν επισκεφτήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Η χαρά μου μεγάλη αφού θα έβλεπα όοοολη την έκθεση με τους σκελετούς δεινοσαύρων (όλη όμως, κόκκαλο δεν αφήσαμε), των οποίων τα αντίγραφα είχα δει στο Γουλανδρή κι ως γνωστή Βρετανίδα αριστοκράτισσα έπρεπε να δω τα αυθεντικά.

Τελειώντας με τα σαυράκια, μπαίναμε στο τμήμα Ανθρωπολογίας. Η είσοδος κατάφωτη, με καθίσματα αρκετά (που ύστερα θα μας χρειάζονταν) και πολλές οικογένειες που ξεκουράζονταν λίγο ώστε να συνεχίσουν την ξενάγηση.

Λίγο πριν τη μεγάλη αποκάλυψη,
δίπλα σε βαλσαμωμένες φάλαινες.

Στην αίθουσα αυτή υπήρχε μια μεγάλη προθήκη με τα γυμνά ομοιώματα μιας οικογένειας: Γυναίκα, άνδρας, κορίτσι, αγόρι.  Στάθηκα δίπλα στη μαμά μου, μπροστά απ΄την προθήκη. Δίπλα μας μια βρετανίδα μαμά με τα 3 της αγοράκια. Τότε ήταν που η μαμά μου παρέταξε τον δείκτη της και μου είπε: "Αυτό μπαίνει εκεί". Καθώς πισωπατούσα σοκαρισμένη, η βρετανίδα μάνα έγνεψε στη ημιβρετανίδα δικιά μου "I know, I know, dear".

Άσπρισα, ήμουν σε άρνηση, "Αποκλείεται να αφήνουν οι γυναίκες τέτοιο πράγμα να τους συμβεί". Στο σοκ μου είπα στη μαμά μου ότι τη μισώ, ότι γιατί μου το 'κανε εμένα αυτό, ότι δεν πρόκειται να κάνω ποτέ σεξ-καλά όχι ποτέ αλλά σίγουρα όχι πριν τα 35, ότι θα γίνω μοναχή, ότι θα αλλάξω φύλο.

Το σημαντικό είναι ότι στα χρόνια που ήρθαν, ήταν πανέτοιμη να απαντήσει κάθε μου ερώτηση με έναν μοναδικά ειλικρινή αλλά και απλό τρόπο και να σβήσει πολλούς απ'τους παράλογους φόβους μου. Πολλή -λανθασμένη- πληροφορία από περιοδικά εφήβων, από τα μέσα και τελικά βλέπω κι από τις μικρότερές μου φίλες πόσο κακό μπορεί να κάνει η παραπληροφόρηση.
Γι'αυτό και τις ενθαρρύνω να μιλήσουν στη μαμά τους. Κι αν ντρέπονται ή αν εκείνη δεν το επιθυμεί, να βρουν μια μεγαλύτερη κι έμπιστη φίλη για να της κάνουν όλες αυτές τις ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν. Τα ταμπού γεννούν προκαταλήψεις, οι προκαταλήψεις γεννούν φόβο.

Be safe!