Murphy's right?
Μετα απο πολλους εφιαλτες κατα τη διαρκεια της νυχτας (οχι, δεν εφαγα βαρια το βραδυ- αυτο που στην υφηλιο οι εφιαλτες οφειλονται στο υποσυνειδητο αλλα στην Ελλαδα οφειλονται στο ξαναζεσταμενο μουσακα....), απΕφασισα να σας μιλησω για το νομο του Μερφυ.
Δεν μπορει, ολοι καποια στιγμη στη ζωη μας σκεφτηκαμε οτι αυτος ο "νομος" θεσπιστηκε ακριβως για να κανει τη δικη μας συγκεκριμενα ζωη δυσκολη. Αλλοι τον ονομαζουν ως
"η τυχη μου η χορευτρια", "Θεε, γιατι με πτυεις;", "Τι αμαρτιες πληρωνω;", "Το συμπαν συνομωτει εναντιον μου, Κοελιο talk to the hand." κτλ. Περιττο να σας πω οτι ουτε ο Θεος, ουτε η τυχη, ουτε το συμπαν ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ Ο ΚΟΕΛΙΟ, εχουν καμια διαθεση να παιξουν με τις ζωες μας και τα νευρα μας! Shit happens.
Και τα σκατα διαφερουν (δε θα το κανω μεταφορα, ουτε εγω δεν αντεχω τοσο κυνισμο!), αλλα παραμενουν σκατα.
Κι αφου συνεφερουμε λιγο τα στομαχια μας, συνεχιζω. Ο,τι ασχημο μας συμβαινει,μικρο, μεγαλο, ασημαντο ή τραγικο θα τιμηθει απο το μηχανισμο ψυχολογικης μας ομοιοστασης,με ενα σοκ. Το σοκ μπορει να ναι δυο δευτερα, μπορει να ναι και εννεα μηνες (ο μ.ο. της περιοδου του πενθους). Η φραση αυτη, με εχει σημαδεψει. Ηταν το τελευταιο πραγμα που εγραψε η μαδα μου, απευθυνομενη σε μενα, σε ενα γραμμα αποχαιρετισμου. Φυσικα μου την ειχε πει πολλες φορες πριν οπως και το οτι δε μας σκοτωνει μας κανει πιο δυνατους και οτι η ζωη μας δινει μονον οσα αντεχουμε. Το τελευταιο με εχει βοηθησει πολυ! Ειναι στιγμες που δεν αντεχω και σκεφτομαι οτι για να ζω, ακομα αντεχω και το αντιστροφο!!!
Τελος παντων! Στο νομο μας... Ξερω οτι ειναι δυσκολο να σας πεισω οτι το να πεσει το λαπ τοπ μεσα σε βροχονερα λιγο πριν την παρουσιαση project στους σημαντικους εκεινους πελατες στη δουλεια, ΔΕ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΥΧΗ. Το να γνωρισει ο μελλοντας συζυγος σου τον απολυτο
ερωτα δυο εβδομαδες πριν το γαμο, ΔΕ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Το να σπασει το στυλο την ωρα που γραφεις Φυσικη Κατευθυνσης, να χυθει ολουθε στο τετραδιο μελανι και να χεις δυο λεπτα πριν παραδωσεις, ε ΔΕ ΤΟ ΛΕΣ ΟΤΙ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!
Επειδη υπαρχουν πολλες τραγικες περιπτωσεις για τις οποιες δεν μπορω να βρω ακρη και λογο και τροπο να ειναι θετικες, δε λεω οτι ολα γινονται για καποιο λογο. Καποια πραγματα δε γινονται για κανεναν απολυτως λογο και το μονο που προκαλουν ειναι καταστροφη. Απο το γεγονος ομως και τις συνεπειες του, ειναι στο χερι μας να αντλησουμε σοφια και να μην αφησουμε ενα παθημα να μεινει απλως παθημα, αλλα να το κανουμε μαθημα.
Χωρις να μοιρολατρω λοιπον, ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ η ζωη ξερει.που σε παει. Λυπασαι που δεν πηγε καλα με εκεινη την γκομενα το καλοκαιρι, αλλα το Σεπτεμβρη θα γνωρισεις τον ερωτα της 18χρονης ζωης σου. Μεχρι τον Δεκεμβρη που θα τον ξαναγνωρισεις.
Λυπασαι που δεν περασες στη σχολη που ηθελες αλλα σε εκεινη με τα χαμηλα μορια που δεν ηξερε κανεις. Σε τρια χρονια βλεπεις απογοητευμενους αυτους που τελειωσαν τη σχολη που ηθελες ενω εσυ εισαι κατενθουσιασμενος με την outsider δικη σου!
Λυπασαι που δεν πηρες τη δουλεια που ηθελες και τη χρειαζοσουν τοσο πολυ αλλα σε δυο μηνες βρισκεις μια καλυτερη και με καλυτερες συνθηκες.
Δεν ειναι ευκολο να βλεπεις τον ηλιο πισω απ'τα μαυρα συννεφα οταν σε λουζει η καταιγιδα και δεν κρατας ομπρελλα. Αλλα ξερεις οτι δεν μπορει, θα σταματησει να βρεχει καποτε...
Και ερχεται η κλισε φραση: ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟΟΟΟΟΟΟ
Ουιουουιιιιι
